1 Augustus 2013, Een drielanden dag

We zijn redelijk op tijd wakker, ruimen op en gaan naar het dorp om ontbijtspullen te halen. Die nuttigen we op het pleintje in de schaduw en we gaan weer op weg.
In eerste instantie langs stille boerenwegen en een stukje provinciale weg. Dan een weg met wat klimmetjes. Aan het eind is een dorpje met een terrasje wat wel wat van Giethoorn en daar gaan we natuurlijk even koffie drinken, echte Senseo…
We fietsen weer verder en het landschap wordt wat kaler, een erfenis misschien uit het communistische verleden. In het laatste dorpje voor de grens gaan we lunchen. We zitten buiten op een klein terrasje en binnen is het een grote zaak. Het eten is redelijk maar de bediening hopeloos. Het meisje wat ons bediende stevende regelmatig naar de ijs-vitrine en nam wat hapjes van verschillende smaken met dezelfde vork. Daar hoefden we dus geen ijs…

In de kruidenierswinkel ertegenover zoeken we twee verpakte ijsjes uit en willen afrekenen. Er hangt een mevrouw verveeld over de weegschaal van de groenten. Uiteindelijk ging er een schreeuw naar achteren omdat iemand anders blijkbaar dit moest afrekenen. Die kwam en vertoonde dezelfde vriendelijkheid. Tja.
We fietsen verder, de kale grens over met Slowakije. Daar rijden we even door een dorpje heen en krijgen dan een kilometers lange brede asfaltweg langs een kanaal, alleen voor fietsers. We rijden in de volle zon, maar schieten lekker op. Al snel zien we Bratislava liggen. De route gaat er niet doorheen, maar we willen de stad natuurlijk wel even zien. De brug wordt gemakkelijk bereikt en we lopen al snel op het centrale plein. Een heerlijk gemoedelijke stad is onze indruk. We lopen wat rond en maken wat foto’s, natuurlijk ook van de burcht. We hoeven niet meer zover te fietsen en besluiten, gezien de warmte de gok te nemen en een licht biertje te drinken. Heerlijk! Dan vertrekken we weer, de brug is weer snel over en we zijn weer op de route die goed is aangegeven. Net voor de grens met Oostenrijk staan we even stil en raken we in gesprek met een Nederlandse jongen die aan het interrailen is  en nu met de fiets een stukje naar Wenen wil. We kletsen wat, nemen een foto van hem en voor hem en fietsen weer verder. De rest van de tocht is mooi maar wel zwaarder dan we hadden verwacht. Er zitten verschillende vervelende klimmetje, maar uiteindelijk komen we aan bij de camping. Deze is verbonden met de tennishal en het sanitair en kantine worden gedeeld. De tent staat snel, we douchen, gaan wat eten en drinken en slapen. De hitte vreet energie en dat merken we. Maar liever dit dan regen. We vinden dat we ongelooflijk boffen met deze tocht.