Categorie: meerdaagse fietstochten Pagina 1 van 39

Het heeft geregend vannacht, de tent is nu weer kletsnat. In Nederland lukt het blijkbaar niet om met een droge tent te kamperen…
De laatste dag, vandaag dik 40 km naar huis.
De boel is weer snel aan de kant en we maken hier en daar nog een praatje. Het is tenslotte nog maar een kippeneindje naar huis.

De wind zou in de loop van de dag draaien van zuid-oost naar west, maar “in de loop van de dag” is ’s morgens vroeg geworden. We zullen hem de hele rit tegen hebben en de beloofde windkracht 3 is zeker in werkelijkheid 4-5, en dat over de open uiterwaarden langs de rivier.

Het eerste gedeelte van de reis is nog langs de Maas, we mogen nog een tijd genieten van deze nu kabbelende rivier, alhoewel het water, door de wind, terug lijkt te stromen. Het is stampen op de fiets, de gemiddelde snelheid ligt niet hoog. Een goede training voor ons…

Even voorbij Megen steken we de Maas over, naar Maasbommel. Nu zijn we in het land van Maas en Waal en hebben Noord Brabant achter ons gelaten en zijn op doorreis in Gelderland. Eerst nog even over de noordelijke oever van de Maas en bij Nieuwe Schans buigen we af, dwars door de polder. Gelukkig draaien we nu een beetje uit de wind en kunnen we weer wat normaal doorfietsen. 
De doorsteek is wat saai, de platte polder met alleen weilanden en akkers kan ons niet erg bekoren. Af en toe een rijtje bomen onderbreekt het wel. 

Sneller dan we verwachten zijn we bij de Waal aangekomen. We fietsen door Wamel en lunchen bij het Veerhuis. Lekker in het zonnetje. Als we weg willen fietsen zegt de waardin dat we door moeten fietsen, de pont gaat om 10 over, we hebben nog 2 minuten. Dit is de eerste keer dat we meemaken dat een pontje met een tijdschema vaart, we hebben vele pontjes gehad, maar dit is wel verrassend. 
Frans fietst de pont op en wordt bars toegeroepen vanuit het hokje waarin de veerbaas zit: eerst betalen, dan mag je de pont op. Tja, het toppunt van klantvriendelijkheid maken we hier mee.

De overtocht is prima en al snel rijden we langs de haven van Tiel. Dit is bekend terrein voor ons, hier fietsen we wel vaker, maar het blijft een mooi gebied. Al snel gaan we de sluis over en staan we bij het Wijkse veer. Hier is de overtocht snel achter de rug. We fietsen langs de dijk en gaan via het centrum naar huis.

Afladen en we zijn thuis.

Het was werken vandaag, maar we zijn en blijven dankbaar voor dit alles.

Deze hele vakantie was wat korter dan oorspronkelijk bedoeld, maar het was indrukwekkend en we hebben ook genoten van de prachtige omgevingen waar we doorheen zijn gefietst. We gaan de route beslist nog een keer afmaken.

Download file: 2019-08-05%2010.01.07%20Dag.gpx

 

 

Vandaag en morgen wordt het mooi weer, we hebben dus besloten om in twee dagen naar huis te fietsen. Vandaag kijken we of we tot Ravenstein kunnen komen.

Vannacht was het fris en nat en dus is de tent weer doorweekt. Zowel binnen als buiten. Daar moeten we toch eens een oplossing voor vinden.
We konden geen plaatsje kiezen op deze camping (kregen het laatst beschikbare plaatsje) en staan dus in de schaduw, terwijl we eigenlijk de ochtendzon willen hebben. Maar ja, je kunt niet alles hebben.

Vandaag staat een route van 75k m op het programma, we doen het dus rustig aan vanochtend. Ontbijten, opruimen, zoveel mogelijk nog droog zien te krijgen, de fietsen weer bepakken en weg zijn we.

Eerst rijden we nog naast de provinciale weg. Het is zondag dus het is nog niet zo druk, en we kunnen af en toe uitkijken over de uiterwaarden. Dan worden we de Maasduinen ingestuurd, een prachtig natuurgebied. Dit is een voor ons onverwacht cadeautje. Het is stil en soms wijds over de heidevelden en soms klein tussen de bomen. Een schaapherder weidt er op de heide zijn schapen…prachtig gezicht.
Het landschap is glooiend hier en de weg dus ook. Het heet hier niet voor niets gemeente Bergen.

We steken de provinciale weg weer over en gaan de uiterwaarden in, van het ene uiterste naar het andere. Een prachtig wijds uitzicht, waar we ook kijken. We rijden langs de rand waar mooie huizen zijn gebouwd in het bos wat de dijk bedekt. Het lijkt ons prachtig om zo’n uitzicht te hebben.

Het gaat voorspoedig, het zonnetje schijnt, er is bijna geen wind en de temperatuur is zeer aangenaam. Een echte zonnige zondag.

Bij een druk terras gaan we even koffie drinken. Op het weiland ernaast staan oude tractoren en wordt een demonstratie dorsen gegeven. Aan de waslijn van de woning die bij het terras hoort hangen allemaal kleine blauwe en witte babykleertjes…

De Maas kronkelt wat en wij kronkelen mee. Als we in de buitenbocht van de Maas rijden zitten we een stuk hoger, de binnenbocht een stuk lager.

We gaan met de veerpont over en die is goed gevuld met fietsers. Er wordt veel gefietst vandaag. Meestal gaat het goed, maar soms vergeet men dat ook voor fietsers die alleen op zonnige zondagen fietsen ook de verkeersregels gelden. Gelukkig loopt alles goed af.

Aan de overkant van de Maas zitten we ineens in Noord-Brabant, we hebben Limburg achter ons gelaten.
De route voert ons dicht langs de Maas, als we willen kunnen we zo het water inlopen.

Dan komen we ineens langs een mooi terras, het is allang lunchtijd, dus dat kunnen we niet laten lopen. Men serveert er overheerlijke tosti’s en ook zelfgemaakte limonade. Met dit weer, de zon staat hoog aan de hemel, is dat niet te versmaden.

Na de lunch zien we blijkbaar een bordje over het hoofd, want we rijden in niemandsland. Gelukkig kunnen we een alternatief pad volgen en komen we toch op de plek waar we moeten zijn.

De route voert ons door Boxmeer,  Katwijk en even later door Cuijk. Daar kunnen we boodschappen doen voor het avondeten. 
Langs mooie paden over en langs de dijken bereiken we Grave. Daar mogen we even proeven van de middeleeuwse kinderkopjes. Dat dendert zo leuk op de fiets…

We fietsen verder, het pad wordt wat smal en langs het pad staan hoge struiken met veel uitschieters over het pad. Ineens horen we het gepiep van remmen achter ons. Een racefietser dacht ook hier met volle snelheid overheen te kunnen en dat kan niet, ook hij moet maar even geduld hebben. We komen veel racefietsers tegen en ook hele groepen, maar dat gaat steeds erg goed als je rekening houdt met elkaar. Dit sujet had daar geen zin in en probeerde toch er langs te komen en dat gaat niet.
Het pad wordt wat breder en hij ziet zijn kans en gaat er zo snel mogelijk langs en doet een poging Frans, die voorop rijdt, te snijden, misschien uit frustratie. Zielig zulke figuren. Hij verdwijnt snel uit zicht.

We fietsen ondertussen ons eigen tempo en dat gaat lekker. In Ravenstein is de camping snel gevonden en hebben we een mooi plaatsje, met stoelen en nog luxere tot onze beschikking, als we willen. We halen eerst de natte en klamme spullen tevoorschijn zodat die even lekker in de zon kunnen drogen.

De tent opzetten, inrichten, douchen, eten koken, eten, koffie drinken en bloggen. Het gaat allemaal lekker vandaag.

We zijn erg dankbaar dat we dit zondag’s fietstochtje hebben mogen doen.

Download file: Spoor_2019-08-04-162359.gpx

Na de verrassing van gisteravond hadden we vannacht ook een verrassing. Niet zo heel ver van ons was blijkbaar een festival oid aan de gang, waarbij pas na 22:00 het volume werd opgedraaid. Gelukkig was het niet allemaal punka punka muziek, maar echt leuk was het niet. Uiteindelijk zijn we toch in slaap gevallen.

We worden wakker met het zonnetje op de tent, maar die is, zoals inmiddels gewoonlijk, best wel nat. We zetten thee en koffie en eten onze boterham.
Al snel zitten we weer op de fiets. 

Na een tijdje krijgen we het gevoel dat er iets niet klopt. We willen langs de Maas fietsen en hebben, volgens ons, de route ook zo uitgezet, maar we worden het binnenland van Limburg ingestuurd. Ook mooi, maar niet helemaal de bedoeling.
Net onder Roermond kijken we nog eens kritisch naar de kaart met de route en die gaat toch echt nauwelijks langs de Maas. Blijkbaar een foutje gemaakt bij het plannen.
Maar gelukkig hebben we knooppunten en al snel hebben we een alternatieve route, door Roermond, naar de Maas. 
Het boerenland van Limburg is erg mooi, maar daar kwamen we niet voor.

Al snel rijden we in het centrum van Roermond, daar drinken we koffie. De serveerster komt schoorvoetend vragen of we de fietsen, die we vlak bij ons tafeltje hadden gezet, willen verplaatsen. Het is niet de bedoeling dat ze daar staan. Wij vonden ze daar prima staan, maar zij had duidelijk opdracht gekregen die fietsen weg te laten halen. Dus zetten we ze aan de overkant en gaan we koffie drinken (met aardbeienvlaai!). Dat is lekker.

Dan rijden we verder door Roermond, eerst het industrieterrein doorkruisen en dan zien we eindelijk de Maas weer. Zo moet het.

Over smalle weggetjes komen we bij het pontje wat ons overzet. Daar lunchen we we en hebben wat gesprekken met toevallige voorbijgangers.
We zijn nu op de linker Maasoever, en die ligt heel wat hoger dan het water. Het is een klein klimmetje om daar te komen, maar dan hebben we een prachtig uitzicht.

Het is bewolkt en af en toe zijn er donkere wolken of piept de zon er doorheen.
We rijden nu dezelfde route als we gereden hebben toen we naar Rome fietsten en komen dus ook weer langs het spuuglelijke kasteel. Daar is net een trouwerij gaande.

Ter hoogte van Venlo (Blerick-Hout) begint het een beetje te druppelen, maar dat stelt niets voor. We moeten weer door een industrieterrein en dat is wederom een vervelend stuk. We zijn blij als we de autoweg gekruist hebben, nu wordt het weer een mooie weg, tussen bossen, parken en boerenvelden.

We drinken weer een kopje koffie en wat fris, we beginnen moe te worden en merken dat we iets beter voor onszelf moeten zorgen. Dat lege hongergevoel moet niet optreden, wat dan ben je eigenlijk te laat. De camping is snel gevonden en daar wordt een plaatsje voor ons gemaakt. Er staan zelfs een tafel en stoelen voor ons klaar! Wat een luxe.

Tent opzetten, douchen, eten koken (onze noodmaaltijd gaat eraan, die hebben we toch niet meer nodig), koffie drinken en zo direct lekker slapen.

Morgen zoeken we waarschijnlijk nog een camping aan de Maas en gaan dan maandag naar huis. Het wordt volgens het weerbericht mooi weer en dat willen we nog even meenemen.

Het was mooi, we zijn en blijven dankbaar dat we dit mogen doen.

Download file: Spoor_2019-08-03-165918.gpx

 

We doen het rustig aan vanochtend. Als we wakker worden is alles nat van de dauw en binnen de tent van onze condens. We hadden gisteravond de was laten hangen onder de bomen, tegen beter weten in. Die was dus niet verder gedroogd. Gelukkig staat er een windje en breekt af en toe de zon door. 
Terwijl we rustig aan ontbijten en opruimen kunnen de was en de tent nog wat drogen. Maar helemaal droog krijgen we het niet mee. 

Erg laat voor ons doen (11:00!) vetrekken we voor de tocht naar de Maas. Het stadje ligt al snel achter ons en we worden getrakteerd op een ravel naar het noord-oosten. Lekker rustig en een prachtige omgeving, we rijden immers door de Kempen.
De tocht van gisteren zit nog wel in de benen, die willen niet soepel op gang komen. Daar komt nog bij dat we vals plat hebben. Langzaam, maar gestadig gaat de route omhoog en draaien we niet ons gemiddelde.
Gisteren hebben we bij de bakker ook nog koffiekoeken gekocht en die hebben we nog. Bij een bankje drinken we koffie en verorberen we met smaak die koek. 
Er komt steeds een vliegtuig achter ons omhoog en maakt dan een bocht. We denken dat het een training is voor de een of andere maneuvre.

Het gaat weer verder. We nemen een staartje Genk mee en zijn weer blij als we de bossen weer in kunnen. Weer een ravel, weer met de wind mee, maar nu een beejte dalend. Dit is geen fietsen meer, we lijken wel motortjes op de fiets te hebben, zo gemakkelijk gaat dit nu.

In Dilsen merken we dat de donkere lucht, die ons al even achtervolgde, ons ingehaald heeft. Even de buienradar checken, maar dat kan niet. We zitten hier in de grensstreek en de mobiele providers vinden het blijkbaar niet nodig om hier fatsoenlijke verbindingen te realiseren. Maar het hoeft niet meer, want de eerste druppels vallen. Gelukkig staan we voor een lunchroom (toeval) en kunnen we daar schuilen en meteen lunchen. Dat is even boffen. De serveerster is overvriendelijk, zo vriendelijk dat we meteen merken dat het niet klopt. We worden netjes geholpen hoor, maar om nu over een warm welkom te spreken…
We gaan weer door en doen eerst wat inkopen bij de Lidl, een stukje verderop. Daar is het ook een en al vriendelijkheid. Op het parkeerterrein worden we gedoogd, maar het liefst zou men met de auto over ons heen rijden. Blijkbaar zijn er in Belgie een paar plaatsen waar men azijn drinkt ipv water.

We rijden weer verder en komen bij de Maas. Aan de belgische kant blijven we op de dijk rijden. Wat is het hier prachtig. Dit is echt genieten. Wijdse uitzichten en natuur in de uiterwaarden. 
Een klein pontje brengt ons over de Maas en we rijden aan de Nederlandse kant naar de camping die dichtbij is. Daar worden we vriendelijk ontvangen en krijgen het laatste beschikbare plaatsje. Prima, we hebben er maar 1 nodig.
Het is een adult-only camping, maar daar bedoelen ze niet mee dat er ’s avonds films gedraaid worden. Kinderen zijn niet toegestaan. Het is er dan ook erg rustig.

Frans is net gedouched en Annemieke is nu douchen als ineens Marijn, José en Maud en Jolien verschijnen. Ze wilden ons in Nederland verrassen en dat is ze ook gelukt. Wat een feest. We hebben ze echt gemist.
We gaan samen uiteten en moeten tussen de buien door naar het restaurant. Daar is in eerste instantie alles vol, maar uiteindelijk schuift men een beetje en wordt er een tafel voor ons gereedgemaakt. Hartstikke fijn. Voor Maud is ook gedekt met een kinderbestekje…
We eten en kletsen en praten bij en dan is het weer voor bij. Wij gaan terug naar de camping en zij naar huis. Nog even afscheid en dan vertrekken we.

Op de camping plannen maken voor de komende dag, bloggen, koffie drinken en slapen. We zijn toch wel moe.

Dank voor deze mooie dag met een bijzonder einde.

Download file: Spoor_2019-08-02-154929.gpx

 

We hebben goed geslapen, alhoewel er al vroeg auto’s rondreden op deze topcamping. Het ochtendritueel is snel achter de rug, we willen hier gewoon weg. Frans heeft nog even gemeld aan de verzamelaar van archies campings dat deze van de lijst moet. Archies campings is een app met alle bruikbare campings in Europa. Wij gebruiken die om een camping te zoeken.

Al snel zitten we op de fiets en krijgen meteen een klim voor onze kiezen. De camping ligt in een dal en daar moeten we eerst uit. Zo met nog koude spieren is dat direct even afzien, maar we zijn boven. 
Dan begint het spel van klimmen en dalen. We zitten in de Belgische Ardennen, geloven we, en die gaan aardig op en neer. Door elke dal stroomt wel een beekje en daar is dan een dorpje ontwikkeld en natuurlijk moet onze route al die dorpjes af. Het is zwaar, maar te doen, maar ook prachtig. Ondanks de inspanningen die we moeten leveren is het genieten van de omgeving.

Bij een Aldi doen we wat boodschappen voor onderweg en daar zien we ook nieuwe, lichte, campingstoeltjes. Die van ons zijn het aan het begeven en na ampel overleg besluiten we ze te vervangen, ze waren nog afgeprijsd ook!
Naast onze fietsen controleren we de stoeltjes en proberen we ze uit. Een bak vruchtenyoghurt wordt snel verorberd en de stoeltjes zijn goedgekeurd. De oude verdwijnen in de afvalbak.
En we gaan weer verder.

In Gorsel is blijkbaar een jaarmarkt aan de gang, we moeten daar dwars over de markt, maar daar is alles zo degelijk in de weg gezet dat er nog maar een nauwe opening voor ons over is. De mensen zijn allerhartelijks (niet dus). Zelden hebben we zo’n boos en zuur kijkende bevolking meegemaakt.

Hoe verder we naar het noord-oosten gaan hoe minder steil de hellingen worden, wel langer, we naderen weer plat land.  Bij de lunch (op de nieuwe stoeltjes!) hebben we nog geen 30km afgelegd. Dat zijn cijfers voor een bergetappe. En we moeten er nog minstens 50. Als dat zo door gaat halen we het geplande doel voor vandaag niet. 
Gelukkig zet het afvlakken door, helemaal als we weer de taalgrens overschrijden. We kunnen weer nederlands praten. Helemaal vlak is het nog niet, maar eindelijk kunnen we weer km’s maken.

In Sint Truiden drinken we eindelijk koffie. Net ervoor was Annemieke hersteld van een vermoeidheidsdip en nu zit Frans er midden in. Die koffiepauze is hard nodig. We bespreken het plan voor de rest van de dag. Noord-West van Hasselt is er een camping en die wordt ons doel. Met knooppunten rijden we daar naartoe en dat is nog ruim 30 km. Die komen bij de 60 die we er al op hebben zitten.

De koffie doet wonderen blijkbaar, zonder problemen rijden we verder en nemen de laatste klimmen en dalen. Het gaat als een speer. Onderweg doen we boodschappen. 

We komen bij de camping aan en die is onderdeel van een groot recreatieterrein. Een megacamping dus. We hebben een prima plek op een groot grasveld en genieten van een dans van twee grote campers en een auto die niet weten waar ze zullen gaan staan en het hele veld twee keer hebben gehad.

Een koud pilsje en pizza is snel gescoord in het restaurant, dan douchen, plannen maken voor morgen en slapen.

Morgen rijden we naar de Maas en gaan we die volgen.

We zijn  moe, maar erg dankbaar dat we dit hebben kunnen en mogen doen.

Download file: Spoor_2019-08-01-180052.gpx