31 mei 2012 Een rustige dag.

Vanochtend slapen we lekker uit, we waren wel om 06:30 uur wakker, maar hebben lekker liggen doezelen tot 08:00. We hebben een rustige dag voor de boeg. Het weer is wat minder, af en toe een spettertje regen. We ontbijten op een plek die we nooit voor mogelijk hadden gehouden. De beheerder van de camping heeft ons gisteravond verteld dat tegenover de camping een winkel is waar je al vanaf 06:00 ’s morgens verse broodjes kunt kopen. Nou, dat was kostje voor ons. Wij naar die “winkel”. Het blijkt een winkel van de bijbehorende benzinepomp te zijn waar ze idd broodjes afbakken. Die gaan er wel in, samen met een heerlijke beker koffie die we daar ook hebben verkregen.

Daarna gaan we nog even naar de Carrefour voor wat boodschappen en bij de C&A voor nieuwe slippers voor Frans voor als het weer mooi weer is.

Ondertussen is het zachtjes gaan regenen, we kunnen tussendoor nog wel droog naar de tent lopen, maar daar krijgen we weer een buitje over ons heen. We waren van plan zo’n 30 km te fietsen naar een “aire naturel” om de benen toch maar in beweging te houden. Alleen om nu alweer met een kletsnatte tent te vertrekken… Rustig aan wachten we totdat de tent redelijk droog is. Dan pakken we in en vertrekken we voor een kort tochtje.

Het doet ons deugd dat de verschillende klimmetjes die er nu weer in zaten, redelijk gemakkelijk genomen kunnen worden. Of ze nu minder erg zijn dan gisteren of dat wij langzaam betere benen beginnen te krijgen, wie zal het weten?

Wederom is de omgeving mooi met schitterende vergezichten, afgewisseld met prachtige bossen. Je zou hier bijna gaan wonen. Dat doen trouwens maar weinig mensen, want veel huizen kom je niet tegen op deze tocht, laat staan gezellige terrasjes (en helemaal geen fietsers).

Bij een oud kerkje genieten we de lunch op de voet van een monument voor de gevallenen in de 1e en 2e wereldoorlog. Dat is trouwens wel iets wat hier opvalt: de oorlogen zijn nog tastbaar aanwezig in de vorm van kerkhoven, musea en monumenten. Wat kunnen mensen toch vreselijke dingen uithalen uit naam van, ja waarvan eigenlijk.

Voort gaat de tocht, op naar de camping. Deze ligt iets van de route af en de weg daar naartoe zien we al liggen. Het feit dat we hem zien liggen geeft al aan dat het weer omhoog gaat en niet zo’n beetje ook. We proberen eerst een andere route, maar die brengt ons naar de E40, de autosnelweg. We kunnen best hard fietsen, maar een autosnelweg is toch weer wat anders. Dus keren we op onze schreden terug en nemen de uitdaging aan. Het gaat gemakkelijker dan we hebben verwacht, op een klein stukje na, waar we weer even op kracht i.p.v. op souplesse naar boven moeten. Daarna nog een klein stukje naar de vermeende camping. Niets te vinden, geen aanwijsbord, niets. Desgevraagd antwoordt een lokale bewoner dat die camping gesloten was en dat er geen alternatief is in de omgeving. Wat nu? We besluiten door te fietsen, er moet zo’n 12 km verderop nog een camping zijn.

Na nog wat klimmetjes en heerlijke lange afdalingen, en nog een eigenwijze ketting die van Annemieke’s fiets afliep, komen we aan bij Aux deux Aux, een ietwat gedateerde camping met alleen sta-caravans. We worden gastvrij en verrast ontvangen en mogen gaan staan waar we willen. Na het eten douchen en alles klaar maken voor de nacht en deze blog bijwerken.

We zitten nog maar een klein stukje van de abdij van Orval vandaan en komen daar morgen langs. Morgenochtend doen we het weer rustig aan en fietsen dan naar Orval om dat eens goed in ons op te nemen.

Er liggen nu 58 km achter ons i.p.v. de geplande 30, maar het voelt goed.

Het was een rustige en mooie dag. We hebben ervaren dat we steeds gemakkelijker kunnen klimmen en misschien geldt dat wel voor alles in je leven. Leren, ervaren, durven, doen. Je kunt soms meer dan je vooraf voor mogelijk houdt.

Dank voor deze mooie dag, we voelen ons bevoorrecht en genieten.